رگ مهدی تاج پرسپولیس تهران perspolis tehtan

رگ: مهدی تاج پرسپولیس تهران perspolis tehtan mehdi taj varzeshi-Football iran

  • خرید کتاب از گوگل
  • چاپ کتاب PDF
  • خرید کتاب از آمازون
  • خرید کتاب زبان اصلی
  • دانلود کتاب خارجی
  • دانلود کتاب لاتین
  • توجه: در صورتی که فایل دارای ایراد است یا حقوق نویسنده رعایت نشده با ما تماس بگیرید

    گت بلاگز اخبار فرهنگی و هنری گفت‌وگو با حبيب احمدزاده در سالگرد تولد صادق هدايت

    در تاريخ ادبيات ما تقريبا هيچ نويسنده اي به اندازه صادق هدايت مورد پرستش و در عين حال نكوهش نبوده هست. گروهي او را تا حد خداي داستان نويسي ستوده اند و گروهي ديگ

    گفت‌وگو با حبيب احمدزاده در سالگرد تولد صادق هدايت

    گفت وگو با حبيب احمدزاده در سالگرد تولد صادق هدايت

    عبارات مهم : زندگي

    در تاريخ ادبيات ما تقريبا هيچ نويسنده اي به اندازه صادق هدايت مورد پرستش و در عين حال نكوهش نبوده هست. گروهي او را تا حد خداي داستان نويسي ستوده اند و گروهي ديگر او را متوهمي دانسته اند كه بايد كتاب هايش را آتش زد. زندگي پرفراز و نشيب، خانواده اشرافي، ناكامي هايش در عشق، دلبستگي اش به ايران باستان و نفرتش درحد افراط از اعراب، خودكشي هاي نافرجام و حتي گياه خوار بودنش و آخر فوت غم انگيزش در جواني نيز راه را براي افسانه سازي هاي هر دو گروه هموارتر كرده است.

    با اينكه بيش از ۶۰ سال از فوت خودخواسته او مي گذرد ولی اين پرسش همچنان باقي هست؛ صادق هدايت كيست؟ صورت هاي فرهنگي و انديشمندان زيادي كوشيده اند به اين پرسش، پاسخ دهند و به بهانه سالگرد تولد ۱۱۵ سالگي هدايت با يكي از همين نويسندگان گفت وگويي داريم.

    حبيب احمدزاده به واسطه حضورش در جنگ و تعلق خاطرش به اين فضا به عنوان يكي از نويسندگاني آشنا مي شود كه همچنان از پتانسيل جنگ براي خلق داستان و نيز ساخت فيلم هاي مستند بهره مي گيرد

    اما او نيز مانند بسياري ديگر از علاقه مندان ادبيات در دوره نوجواني به دنیا داستان هاي هدايت سرك كشيده هست، در دوره بزرگسالي تصميم گرفت به كنجكاوي خود و نيز كنجكاوي بسياري ديگر پاسخي درخور گويد كه نتيجه آن نگارش كتابي است با نام «كد ۲۴ يا بوف كور چگونه ساخته و پرداخته شد.»

    او تلاش كرده با نگاهي واقع گرا و به دور از افسانه پردازي، دنیا خالق «بوف كور» را واكاوي و به نوعي مهندسي معكوس كند و كتاب او جزو معدود آثاري است كه صورت هاي متفاوت فرهنگي و هنري در هر دو سمت ماجرا از علي دهباشي و جهانگير هدايت گرفته تا… مخالفان سرسخت همگي بر بي طرفي و نوآوري آن در كشف رمز و رازهاي «بوف كور» صحه گذاشته اند.

    احمدزاده كه كمتر به گفت وگوهاي مطبوعاتي تمايل دارد، براي انجام اين گفت وگو ولی يك شرط داشت؛ خواندن همين كتاب تا به گفته خودش گرفتار سخنان تكراري يا بدون تامل و يكطرفه نشويم. با اين حال ابتدا اين شرط كمي استاد – دانشجويي به نظر مي رسيد ولي با خواندن كتاب بود كه دريچه اي تازه به دنیا رمز آلود هدايت پيش چشمم گشوده شد و اين بار با چراغي از استدلال به اين دنیا جادويي و شگفت پا گذاشتم. كتابي كه بيشتر اسنادش به صورت فيلم است كه مي توان همزمان با استفاده از فناوري جديد واقعيت افزوده در لحظات خواندن كتاب، مشاهده ارزش كرد.

    كتاب «كد ۲۴… » كه پيش تر با نام «گفت وگو با سايه» انتشار یافته هست، در عرض يك سال و نيم به چاپ سوم رسيده و هم اكنون به زبان انگليسي در ديگر كشورها نيز عرضه خواهد شد.

    گفت وگوي ما را با اين نويسنده و استاد دانشگاه همزمان با سالگرد تولد صادق هدايت مي خوانيد.

    درباره صادق هدايت معمولا دچار نگاهي افراطي و تفريطي مي شويم. يا او را در حد اسطوره ستايش مي كنيم يا به كل او را رد و انكار مي كنيم. اين نگاه ناشي از چيست؟
    به نظرم بيشترين دليل اين نوع نگاه به اين برمي گردد كه اصلا آشنایی ما از موضوعاتي مانند هدايت، صرفا تحت تاثير جو پيراموني، بدون تحقيق و سطحي و در ادامه پيروي ازجناح موردقبول مان هست. اگر با افراطيون و تفريطيون درهر دو دسته طرفدار و مخالف هدايت صحبت كنيد، متوجه مي شويد كه اكثريت هر دو گروه جز حداكثر دو سه داستان كوتاه اين نويسنده آن هم به صورت كاملا گذرا و نه عميق اصلا كتاب هاي هدايت را نخوانده اند و به همين علت از قبل با پيش قضاوت تصميم خود راجع به اين نويسنده را گرفته اند. درحالي كه هدايت يك انسان است با همه خوبي ها و بدي هايش. برخي از تكنيك هاي آثار او مي تواند براي ما و نسل جوان الگو باشد و برخي آثارش هم مي تواند در هر صورتي عبرت باشد مانند هر آدم ديگري. مثل همه ما. به همين دليل هيچ يك از اين دو نگاه را اصلا نمي پسندم چون اعتقاد دارم هر دو يك شكل عكس العملي يا واكنشي هست. مثل اين است كه ما چون نمي خواهيم پرسپوليسي باشيم، طرفدار استقلال مي شويم. به اين معنا كه ما قبل از تحقيق تصميم مان را گرفته ايم و تعيين كرده ايم به چه نتيجه اي برسيم. وقتي چنين تصميمي گرفته باشيم، نشانه ها و سندهاي دلخواه در ادامه پررنگ تر و به همان نسبت اسناد اثبات عقيده مخالف نتيجه ما در ذهن كم رنگ تر جلوه مي كند و ناخودآگاه به همان سمت تاييد قضاوت اوليه مان پيش مي رويم.

    شما در كتاب تان «كد 24 يا بوف كور چگونه ساخته و پرداخته شد» هدايت را بر مبناي نقد تكويني بررسي و عنوان مي كنيد خود او هم براي تحليل آثار نويسنده اي مانند كافكا به چنين نگاهي باور داشته هست. فكر نمي كنيد اين نوع نقد ما را تك بعدي كرده و جلوي برداشت هاي گوناگون را گرفته و ما را محدود كند؟
    اشتباه ظريف در اين است كه ما مباحث را در هم مي آميزيم. اول بايد ببينيم راجع به چه چيزي بحث مي كنيم. لطفا با دقت به منطق مبناي تحقيق من گوش كنيد. ما در كتاب مي گوييم «بوف كور» ميوه درختي است به نام هدايت. حال هر كس كه اين ميوه يعني «بوف كور» را خوانده يا به تعبير ميوه گاز بزند و برداشتي از طعم آن كند، اين برداشت متعلق به او و محترم است و به نويسنده ربطي ندارد. ممكن است من به عنوان خواننده هر برداشتي داشته باشم ولی زماني است كه پرسش چيز ديگر و متفاوت با معرفي طعم ميوه به وسیله مخاطب خاص يا عام است و آن اين است كه شما مي گوييد خود هدايت منظورش از نوشتن «بوف كور» چه بوده؟ در اين وضعيت خود به خود به نگاه نويسنده محدود مي شويد و نمي توانيد از جانب خودتان هرچه را دوست داشتيد، برداشت كنيد. درست است كه اين نگاه ما را محدود مي كند ولي اين محدوديت منطقي است.

    گفت‌وگو با حبيب احمدزاده در سالگرد تولد صادق هدايت

    بنابراين دو عنوان است اينكه منظور هدايت از نوشتن «بوف كور» چيست و ديگر اينكه برداشت من از اين اثر چيست كه هركدام جواب جداگانه اي را مي طلبد. به بيان ديگر اينكه ميوه چگونه تشكيل شد، يك بحث است و اينكه اين ميوه اي كه به دست آمده، در دهان من چه طعمي دارد، بحثي ديگر هست. البته مغلطه اي هم در برداشت غلط از بحث «مرگ مولف» در ايران به وسیله منتقدين وجود دارد. به عنوان نمونه منتقدين عزيز مي گويند كه بر طبق اين نظريه بعد از خلق اثر، نبايد واسط يا فيلتري به نام مولف بين اثر و مخاطب قرار بگيرد و تنها اثر است كه مهم هست. بعد همين منتقد با همين منطق كه حتي آشنایی نيت صاحب اثر را براي فهم بهتر اثر رد كرده، خود بدون رقيب چند صد صفحه براي درك بهتر عنوان نگارش كرده و در برابر مخاطب قرار مي دهد و هرگز بدين پرسش اساسي پاسخ نمي دهد كه آیا خود با كشتن مولف، يكه سوار شده است و در ميان اثر و مخاطب تركتازي كرده و عقايدش را درست و غلط بدون رقيب به خورد مخاطب مي دهد.

    اما چگونه مي توانيم قطعي بگوييم منظور او از نوشتن اين اثر چه بوده است؟ به هر حال فاصله زماني زيادي بين ما و او وجود دارد. البته اسناد و مداركي است ولي چگونه مي توان به قطعيت رسيد؟
    قطعيت هر چيز يك پايه علمي دارد؛ زماني مي گفتند با مهندسي معكوس مي توان انسان ايجاد كرد. در گذشته وقتي مي گفتند حضرت مريم تنها والد حضرت مسيح بوده، همه مي گفتيم اين اسطوره اي خارق العاده و غيرطبيعي و فرازميني هست. ولي الان با پيشرفت علم حتي از مرد، سلولي گرفته مي شود و همان را مي توان به انساني ديگر تبديل كرد و براي هيچ كدام مان هم عجيب نيست يا اينكه در بچگي بسيار تعجب مي كرديم كه در كارتون هاي افسانه اي «علي بابا» به دري مي رسيد و در، خودبه خود باز مي شد ولي الان به هر بانكي كه برويد، در آن خود به خود باز مي شود. بنابراين چون روش نوشتن و نگاه اين كتاب به هدايت نوين هست، شما حق داريد به آن شك كنيد.

    درحالي كه پايه نوشتن اين كتاب براساس اسناد است نه توهم محقق، اين روش تحقيق است كه از زندگي هدايت شروع و به خود آثار هدايت مي رسد و فكر مي كنم به اندازه كافي سند داده باشد كه او براي نوشتن آثارش از كجا تاثير گرفته هست. بيشتر كاربرد كتاب من اين است كه به شما ثابت كند كه به عنوان نمونه پيرمرد خنزر پنزري و زن لكاته و زن اثيري… از كجا آمده هست. چون هميشه راجع به هدايت و آثارش گيج بوده ايم، گويي ناگهان كسي بيدارمان كرده و قدري نسبت به ذهنيات قبلي خود مقاومت مي كنيم. حالا اگر كسي دوست دارد بعد از خواندن كتاب بيايد و اين اسناد را رد كند، خب اين گوي و اين ميدان.

    در مورد افراط و تفريط كه اول صحبت مان گفتيم، چون اين شيوه راحت تر است و ما هم نوعي تنبلي تاريخي داريم. از سوي ديگر در گذشته هم دسترسي به منابع و اسناد به اين راحتي نبوده هست. انگار پذيرش اين نگاه ساده تر است.
    مهم اين است كه آدم فقط به حرف ديگران قانع نشود؛ خود من به راحتي قانع نمي شوم. حتي به رفرنس كتاب ها هم اصلا اعتماد نمي كنم. چون هميشه با خود مي گويم تاريخ داستاني است كه در حداكثر استناد و امانتداري، يك انسان با زاويه ديد محدود، آن را سریعتر از ديگري يا رقيب نوشته، همين.

    براي خود من ماجراي تاثيرپذيري هدايت از سينما كه در فصلي از كتاب به آن پرداخته ايد، غيرمنتظره بود. فكر نمي كرديد طرح اين بحث با قدري مقاومت روبه رو شود؟
    مشكل اين است كه ما يك هدايت با مشخصات انسان سال 1396 براي خودمان مي سازيم و مي خواهيم او را با هدايت 1330 قياس كنيم. بسياري از حرف هايي كه امروز راجع به هدايت و به عنوان نمونه مباحثي مانند مخالفت او با دين و… بيان مي كنيم، ريشه قطعي و درستي ندارد. اتفاقا هدايت در جاهايي كاملا سنتي است مصداق اين بيت كه «دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست/ تا ندانند حريفان كه تو منظور مني».

    در تاريخ ادبيات ما تقريبا هيچ نويسنده اي به اندازه صادق هدايت مورد پرستش و در عين حال نكوهش نبوده هست. گروهي او را تا حد خداي داستان نويسي ستوده اند و گروهي ديگ

    از سوي ديگر جالب است بدانيد كه ديدگاه هدايت در مورد زن هم كاملا سنتي هست؛ از نظر او يا زن مطلقا فرشته و معصوم و دست نيافتني است يا فاسد و فاحشه. نگاه هدايت در اين زمينه اصلا روشنفكرانه و آزاد نيست ولي ما پيروان افراط و تفريط، در ذهن خودمان يك هدايت خيلي رمانتيك درست مي كنيم. درحالي كه اگر آخرين جمله خود او را مورد توجه قرار بدهيد، قبل از خودكشي اش مي نويسد، رفتيم و دل شما را شكستيم و ديدار به قيامت. اگر به دنیا ديگر باور نداشته، در مهم ترين لحظه عمر و مواجه با فوت كه نمي آيد رياكارانه صحبت كند. بعد آیا نوشته ديدار به قيامت.

    اما به اعتقاد شما آیا چنين نگاهي به زن دارد و در نگرش او زن خاكستري وجود ندارد؟
    همانطور كه گفتم بايد هدايت سال 1330 را بررسي كنيد. نگاه ايشان مثل فمينيست هاست با اينكه اين گروه مي گويند ما به آزادي زنان و برابري زن و مرد اعتقاد داريم ولي چون مدام خود را با مردان مقايسه مي كنند، درواقع به نوعي قبول دارند جنس اصلي مرد است و به ماجرا از نگاه جنسيتي مي نگرند. در حالي كه مرد و زن دو جنس متفاوت هستند و هر يك ويژگي هاي خود را دارند و همپوشاني دارند، زن ويژگي هاي خاص خود را دارد همانطور كه مرد هم چنين هست. به عنوان نمونه قرار نيست مرد زايمان كند آيا اين به معناي نقص مرد است و مردان بايد تظاهرات كنند و بگويند كه آیا خدا براي ما رحم نيافريده؟! هر يك از دو جنس، با ويژگي هاي خود ديگري را كامل و تكميل مي كند. يعني بايد كاركرد هر كس را ديد. به هر حال نگاه هدايت به زن در هيچدام از آثارش خاكستري نيست و صرفا تابعي تعريف شده است با نسبت و محك جنس مرد است.

    ماجراي هدايت يادآور جمله اي است كه برخي نويسندگان مي گويند اگر مي توانستيم خوشبخت باشيم، هرگز نويسنده نمي شديم يعني درد و رنجي وجود دارد كه باعث مي شود كسي نويسنده شود و اگر آن فرد در جاهاي ديگري كاميابي هاي ديگري داشته باشد، اصلا نويسنده نمي شود.
    اينها حرف هاي بيهوده هست. بيان اين قبيل حرف ها كه كاري ندارد يا اينكه مي گويند بيشتر نويسنده ها خودكشي مي كنند؛ يك نفر آمار بدهد چند نويسنده خودكشي كرده داريم و چند نويسنده اي كه به فوت طبيعي فوت كرده باشند، اصلا كسي اين را بررسي كرده؟ يا اينكه مي گويند ما محكوميم به جزم انديشي. نگاه هدايت به جبر كاملا سنتي هست. اينكه موجودي مانند «دراكولا» يا خدا اراده ما را مقهور خود كرده.

    اگر چنين است براي چه در مورد حمله اعراب دعوا مي كنيد؟ آنها به جبر تاريخي ارزش مجبور به حمله به ما بوده اند. يا اينكه اگر قرار است هدايت با خرافه بجنگد، استفاده از يك خرافه مثل «دراكولا» براي نابود كردن خرافات ديگر قابل قبول و واقعي است؟! اگر قرار است كسي با خرافات بجنگد كه خودش نمي آيد خرافه اي را اين اندازه مسلط بر زندگي انسان قبول كند. همه ما دچار تناقض هايي هستيم و برخي مانند هدايت بيشتر. چون خودش هم راه را پيدا نكرده هست. هدايت دلسوز و بسيار صادق هست. او پرسش هاي خيلي خوبي دارد ولي قرار نيست كسي كه پرسش هاي خيلي خوب دارد، الزاما پاسخ هاي خيلي خوبي هم داشته باشد. اشكال دقيقا همينجاست، اينجاست كه ما جاي پرسش خوب و جواب خوب را در ذهن مان عوضي گرفته ايم.

    موضوع ديگري كه راجع به هدايت وجود دارد، ماجراي فوت انديشي اوست كه از همان دوره نوجواني نام اولين روزنامه ديواري اش را مي گذارد «صداي اموات». به نظر مي رسد از ابتدا اين ذهنيت با او بوده.
    در مورد شروع فوت انديشي اش چون تحقيقي نكرده ام، صاحب نظر نيستم و اظهارنظري نمي كنم. اين حرف هايي كه مي زنند خيلي هم نمي تواند پايه و اساس داشته باشد. همه ما در زندگي گاه دچار افسردگي هاي مقطعي مي شويم كه طبيعي هم هست. گاهي دوره اين افسردگي ها كوتاه تر است و گاه بلندتر. مشكل اصلي اينجاست كه آدم بداند قرار است با تحرك و حركت كردن، اين افسردگي را از بين ببرد چون آدم در خودش استعداهايي براي تثبيت وضعيت تنبلي و تبديل آن به افسردگي دارد. به ويژه آدمي كه زياد كتاب بخواند و كتابخانه اي زندگي و تنها از پنجره كتابخانه و رسانه و موبايل به بيرون نگاه كند و در واقعيت بيروني اين پنجره حضور ملموسي نداشته باشد چون فاصله بين عمل و ايده آلش زياد مي شود، اين افسردگي در او زيادتر است زيرا ايده آل هاي بزرگي دارد كه نمي تواند آنها را در غير عالم مجاز عملي كند. اينگونه افراد با خواندن كتاب، تناقضات را بيشتر مي بينند.

    حال يكي خود را به لذت خواهي و دنيازدگي مي زند، ديگري به فرار از دنيا و حتي عزلت گزيني و حتي كنج حجره مخفي شدن. عامل هر دو هم يك چيز است و آن هم عدم اهتمام و رسيدن به ايده آل هايي است كه براي خود فرض مي كند چون فكر مي كند وقتي ايده آل هايش عملي نشد، دليلي ندارد به دنبال ديگر امور هم قبول سختي كند چون يقينا چون آنها هم دست يافتني نيستند. بنابراين يا سرش را به زندگي گرم مي كند يا گوشه عزلت مي نشيند كه هر دو تفكر تيغه هاي يك قيچي هستند به نام توجيه تراشي فلسفي براي تنبلي.

    البته در مورد شخصيت هايي مانند هدايت، دوست داريم كمي هم افسانه سازي كنيم به خصوص وقتي كسي در جواني هم خودكشي مي كند، اين نگاه پررنگ تر هم مي شود.
    دقيقا مانند فروغ فرخزاد كه اگر پير مي شد و بر اثر تصادف، فوت مي كرد، اين همه افسانه سازي نمي شد. در مورد هدايت هم چنين هست. حتي درخارج هم چنين پديده اي را شاهديم مانند جيمز دين يا مريلين مونرو. بسياري از كساني كه در جواني مي ميرند، اين جوانمرگي، نوعي جاودانگي به آنان مي بخشد. چون ذهنيتي كه آدم نسبت به اينها دارد، نوعي زندگي پويا و بدون پيري هست. گويي اينها با اين فوت جاودانه جوان مي مانند. گويي زندگي ارزش ايستا مي شود كه البته نگاهي نادرست است ولي جالب است كه به هر دليلي، آن را باور مي كنيم. از سوي ديگر فراموش نكنيم زندگي هدايت دوره هاي مختلفي داشته و هر كس يكي از اين دوره ها را براي خود پررنگ كرده است.

    گفت‌وگو با حبيب احمدزاده در سالگرد تولد صادق هدايت

    مثل اين است كه كسي از دعواي شما با مادرتان عكسي بگيرد وآن را به عنوان تصويري از كل زندگي شما ارايه دهد. هدايت در دوره هاي متفاوت برخوردهاي مختلفي با پرسشها داشته هست. به عنوان نمونه هدايت داستاني به نام «طلب آمرزش» دارد كه بسيار تكان دهنده هست. عده اي از زوار كه هركدام در زندگي جنايت هايي انجام داده اند كه به محض رسيدن به كربلا و اعتراف كردن مي پندارند كه جنايات ارزش بخشيده مي شود. اين داستان نشان دهنده سط ح آگاهي سطحي هدايت از دين است آیا كه صرف بخشيده شدن گناه با اعتراف تنها در دين كاتوليك و در نزد كشيش است و در هيچ كدام از مذاهب اسلامي و به خصوص شيعه جايگاهي حتي در افكار عوام ندارد و حق الناس حتي با توبه، تنها با جبران ضرر طرف برابر بخشيده مي شود.

    خب هدايت با عدم آشنایی اين منطق داستان (طلب آمرزش) را نوشته و ما هم از او بي آشنایی تر قبول كرده و برايش دست مي زنيم. عنوان ديگر اين است كه عده اي مي گويند هدايت از نوشتن «بوف كور» منظوري نداشت، خب درحالي كه وقتي به دوستش فرزانه مي گويد عدد 24 رمزگشاي كتاب من است بعد حتما دلش مي خواسته كه اين معنا كشف شود كه كليدش را در اختيار ما قرار مي دهد.

    هدايت نمايشنامه هم دارد ولي گويي دنیا نمايشنامه چندان برايش جالب نيست يا اينكه درونياتش بيشتر در داستان نمود پيدا مي كند.
    همه اين مباحث است ديگر. يعني به هر چيزي دست مي زند و به نوعي با آن، بازي و بعد رهايش مي كند. يعني نوعي پراكنده كاري دارد كه گاه به دليل خستگي روحي اش است و گاهي موضوعي را متناسب با آن ظرف مي داند. به همين باعث هم است كه ديگر «بوف كور» تكرار نمي شود.

    و به عنوان آخرين پرسش، برخي با نگاهي نمادين «بوف كور» را مي نگرند و معتقدند زن اثيري، نماد ايران باستان است و زن لكاته ايراني است كه خود را به بيگانه تسليم كرده است و با اين نگاه، اسطوره مادر خدا و مادر سرزمين را مطرح مي كنند.
    همه نوع برداشتي مي توان كرد. اينكه اين زن فاسد شده است يا نشده، يا به عنوان نمونه در دوره مغول ها اين اتفاق افتاده و… اگر كسي بگويد دنيا تحت جبر اداره مي شود و اراده انساني در آن دخيل نيست، آيا مي شود همين آدم آرزوي جلوگيري از حمله اعراب را داشته باشد؟ آدمي كه دچار تفكر قبول جبر مطلق هست، چگونه مي تواند جلوي حمله اعراب را بگيرد؟ اگر فوت از همه چيز بهتر هست، اقوام مهاجم در طول تاريخ به ما حمله كرده اند و فوت را براي مان آورده اند، بعد ديگر مشكل چيست؟! اگر فوت خوب است و تنها چيزي است كه راست مي گويد و دروغ نمي گويد، خب همين اقوام فوت طلب هم همين هديه را براي ما آورده اند. بعد ديگر مشكل چيست؟! در صورتي كه به فرموده بزرگي، جبر همانند ديوار سستي است كه كم كم درحال فرو ريختن است و اختيار من انسان آن است كه با شناخت، از زير آن به كنار رفته تا برسرمان فرو نريزد. همه اين تناقض ها است ولی شخصا خيلي به اينها كاري ندارم بلكه بيشتر به اين كار دارم كه با بازگشايي ماشين مركبي به نام «بوف كور» قطعات آن را با استناد محكمي كه اول خودم را قانع كند به ماشين هاي راحت اوليه قبل از تركيب تقسيم كنم به عنوان نمونه منشا خلق پيرمرد خنزرپنزري«بوف كور» چيست. درست به مانند آشنایی عنصرهای هيدروژن و اكسيژني كه هر دو تشكيل دهنده آب هستند ولي وقتي آب تشكيل مي شود، ديگر اين اجزا مهم نيست و تركيب آن مهم هست. در اين كتاب به اين مي پردازيم كه چگونه آب را تجزيه كنيم و البته هدايت دو دغدغه اصلي داشت؛ علاقه شكست خورده و ايران باستان و بسيار مباحث بكر و نو كه در كتاب به آنها پرداخته ايم.

    شناخت ما از موضوعاتي مانند هدايت، صرفا تحت تاثير جو پيراموني، بدون تحقيق و سطحي و در ادامه پيروي ازجناح موردقبول مان است.

    مشكل اين است كه ما يك هدايت با مشخصات انسان سال 1396 براي خودمان مي سازيم و مي خواهيم او را با هدايت 1330 قياس كنيم. بسياري از حرف هايي كه امروز راجع به هدايت و به عنوان نمونه مباحثي مانند مخالفت او با دين و… بيان مي كنيم، ريشه قطعي و درستي ندارد.

    فراموش نكنيم زندگي هدايت دوره هاي مختلفي داشته و هركس يكي از اين دوره ها را براي خود پررنگ كرده هست. مثل اين است كه كسي از دعواي شما با مادرتان عكسي بگيرد وآن را به عنوان تصويري از كل زندگي شما ارايه دهد. هدايت در دوره هاي متفاوت برخوردهاي مختلفي با پرسشها داشته است.

    در تاريخ ادبيات ما تقريبا هيچ نويسنده اي به اندازه صادق هدايت مورد پرستش و در عين حال نكوهش نبوده هست. گروهي او را تا حد خداي داستان نويسي ستوده اند و گروهي ديگ

    روزنامه اعتماد

    گفت‌وگو با حبيب احمدزاده در سالگرد تولد صادق هدايت

    واژه های کلیدی: زندگي | نويسنده | اخبار فرهنگی و هنری


    دانلود


    دانلود فایل ها

    نویسنده : blogzz

  • کتاب زبان اصلی J.R.R
  • دانلود رایگان کتاب از آمازون
  • تکست بوک
  • خرید کتاب انگلیسی
  • خرید کیندل آمازون
  • کتاب زبان اصلی
  • خرید کتاب زبان اصلی دانشگاهی
  • باکس کتاب
  • مانگا زبان اصلی
  • قیمت چاپ کتاب PDF
  • چاپ مانگا
  • رفتن به نوار ابزار